Agorafobia. Strach. Niepokój.

 

Agorafobia wywołuje uczucie udręki, gdy tylko opusicsz bezpieczny obszar lub osobę, aby znaleźć się na otwartej przestrzeni lub miejscu publicznym. 

To najbardziej rozpowszechniona ze wszystkich fobii. Kobiety są na nią podatne dwukrotnie częściej niż mężczyźni, chociaż wielu mężczyzn, którzy ją mają, ukrywa najczęściej swoją agorafobię alkoholem. Wolą stać się alkoholikami, niż przyznać, że odczuwają niekontrolowany strach. 

Agorafobii często towarzyszy niepokój, który może przerodzić się aż do uczucia paniki.

 

Taka bolesna sytuacja wywołuje reakcje fizjologiczne, takie jak kołatanie serca, zawroty głowy, napięcie lub osłabienie mięśni, pocenie się, trudności w oddychaniu, nudności, nietrzymanie moczu itp., które dalej mogą prowadzić do ataku paniki. 

Agorafobia może również sprzyjać zmianom w reakcjach poznawczych (uczucia dziwności, strach przed utratą kontroli, chodzenie niekontrolowane, szaleństwo, publiczne poniżanie, itp.) oraz reakcje behawioralne,  takie jak: ucieczka od sytuacji lękowych i każdego miejsca, które wydaje się być zbyt daleko od osoby lub miejsce, które postrzegane jest jako „bezpieczne”.

Osoby cierpiące na agorafobię doświadczają tak przytłaczającego strachu, że unikają sytuacji, gdzie czują, że nie mogą łatwo uciec. Z tego powodu osoby cierpiące na agorafobię muszą być w towarzystwie osoby, być z kimś, komu mogą zaufać – z osobą „bezpieczną” – lub mieć pewność, że w pobliżu znajduje się „bezpieczne” miejsce, do którego mogą uciec. Są tacy, którzy potrafią się skutecznie usprawiedliwać i nigdy nie wychodzić na zewnątrz. 

W rzeczywistości przewidywane katastrofy zdarzają się rzadko.

Większość cierpiących na agorafobię, to osoby, które były w młodości bardzo zależne od swoich matek  i czuły się odpowiedzialne za jej szczęście lub pomagały jej w roli bycia matką. 

Osoby cierpiące na agorafobię mogą pomóc sobie emocjonalnie, radząc sobie z wypaczonymi relacjami, które wcześniej rozwinęli ze swoimi matkami.

Osoba dotknięta agorafobią ostatecznie boi się śmierci i szaleństwa. |...| 
Większość lęków osób cierpiących na agorafobię pochodzi z dzieciństwa
i były one doświadczane w odosobnieniu. 

Śmierć lub szaleństwo kogoś bliskiego miała na nich ogromny wpływ. 

Mogli doświadczyć śmierci w rodzinie lub przeżywać niespokojne poczucie 

niestabilności emocjonalnej, które były wszechobecne w domu, 

w którym zawsze panował strach przed śmiercią lub szaleństwem.

 

Większość cierpiących na agorafobię i tych, którzy ich leczą, nie zdaje sobie sprawy, 

że ten strach przed śmiercią to nie tylko strach przed śmiercią fizyczną, ale przed także przed zmianą. 
Zmiana jest symboliczną śmiercią tego, co istnieje, a wszelkie formy zmian mogą spowodować 
ogromną udrękę przeradzajacą się w agorafobię. 

Przejście od dzieciństwa do dorastania, od wieku młodzieńczego do dorosłości, 
od stanu wolnego do małżeństwa, od śmierci lub narodzin kogoś bliskiego - 

nawet przeprowadzka w nowe miejsce, ciąża, wypadek, lub separacja, 

mogą mieć katastrofalne skutki. 
Strach ten może kontrolować osobę taką przez wiele lat, aż do momentu, 

w którym osiągnie swój limit i wtedy staje się świadomy.

 

Większość cierpiących na agorafobię posiada bardzo żywą wyobraźnię. Wyobrażają sobie sytuację

wykraczajace daleko poza zakres rzeczywistości, a potem uważają się za niezdolnych

stawiania czoła takim sytuacjom. To właśnie ten ogromny nadmiar aktywności umysłowej

sprawia, że ​​boją się szaleństwa. Nie mają odwagi mówić o tym innym ze strachu, że zostana uznani za

szalonych. 

Trzeba koniecznie zrozumieć, że to nie szaleństwo, ale źle zarządzana nadwrażliwość.

 

Jeśli cierpisz na agorafobię, zrozum, że nie jesteś szalony i że nie umrzesz z tego powodu. 
Byłeś po prostu niezwykle wrażliwy jako dziecko i bardzo podatny na emocje innych ludzi, za których
szczęście lub nieszczęście czułeś się odpowiedzialny.
Następnie dostroiłeś się do nich psychicznie, by uważać na nich w ich obecności. 

Nawet teraz, kiedy jesteś w publicznych miejscach, masz tendencję do gromadzenia wszystkich emocji innych i stajesz się nad wyraz przytłoczony. 
Te emocje nie należą do Ciebie! 
Nie jesteś odpowiedzialny za emocje innych, pozwól im odejść! 

By się uwolnić z agoraobii, musisz jak najszybciej nauczyć się brać odpowiedzialność za swoje uczucia, za które jedynie ty jesteś odpowiedzialny. 

Uwolnienie nagatywnych emocji związanych z twoimi lękami możę pomóc ci szybciej uwolnić się od starachu, którego doświadczasz.

Zapraszam Cię do kontaktu. Będziesz zadowolona, że się odezwałaś ❤

Umów się na bezpłaną wstepną konsultację, porozmawiajmy o tym, jak mogę Tobie służyć wsparciem.

Pobierz listę tematów do pracy z uwalnianiem emocji

Pobierz bezpłatny krótki ebook o emocjach.

Foto José Martín Ramírez Carrasco

Zaczrepnięte z Lisa Bourbou Your-Body-s-Telling-You-Love-Yourself